My glamorous life!

Tirsdag, mars 1, 2005 at 04:48:

 

Eg leste nettopp kommentaren fra Anne om at eg visstnok leve et spennane liv. Ganske interessant, for d va akkurat d eg hadde tenkt aa blogga om naa - mitt glamoroese liv... faktisk!

Eg har brukt det mesta av dagen paa aa shoppa. Aa kjoera rundt i ein LEXUS bil (til og med eg vett ke ein LEXUS bil e!) med ei venninna som har 100 ekte Swarovski krystalla - paa mobilen (eg ska ta bilde av an, eg kunne kje tro mine egne oeyne) og faar 400 kr betalt i timen som designer... rundt te de beste og dyraste butikkane paa Hawaii for aa handla kler og sko og sminke te meg - e ikkje heilt feil. Sjoel for ein som egentligt ikkje kan fordra aa handla. Eg ska alltid klara aa holla ut, tenkte eg... Aa tilbringa gaarsdagen som ein "usynlig" (og ulovlig?) badenymfe ved bassenget paa hotellet Royal Kona i 30 varmegrade, va heller ikkje feil. Eg suse rundt paa scooteren min i bare singlet, med det langa haaret flagrande ette meg, besoege jevnligt de fleste kaffibarane som e her og gaar paa moete med himmelsk lovsang og fengande tala ukentlig. I maaraa ska eg faa neglene mine forlenga og stelt kl 10.30 hos ein lokal spesialist... eg jobbe ukentlig med ein fotografstudent og ska ha fleire photo sessions de kommane vegene. Glemte eg aa sei at eg faktisk har blitt ganske saa brune i det sista, meir enn eg pleie bli ette ein lange (ka ti va d?) sommar i Norge?! Og d besta av alt: Eg kan gjoer akkurat ke eg vil - ka ti eg vil. Og d e akkurat d eg gjoer!! Akkurat!! :)

Av ein elle aen grunn har det oppstaatt et rykte her paa basen at eg e ei pop-stjerna fra Norge (ha ha ha!) og eg bruge mye av tiaa mi paa aa motbevisa de usanne ryktene... Heile saken har bare tatt litt av, men det e jo loeye. Og, maa eg innroemma, litt kjekt aa foela at eg nesten leve som ei av og te.

Eg huske foelelsen av aa vaer midt i ein film fysste gang eg va i USA som 13 aaring. California kan gi sjoel den mest beskjedne akkurat den foelelsen. Men - heilt aerligt - dette e bare den eine siaa av medaljen. Har eg d kje bra?!? Jo, heilt utroligt. E eg kje glae for at eg kom??? Jo, super takknemlige for at eg faar lov... men - USA bra, hjemma best. Eg vett kje om eg hoerre te her lenger. Eg passe ikkje heilt inn. Eg kan kje fordra papirmoellene og underskriftane eg maa gjennom bare for aa bruga VISA korte elle ta hull i oeyrene - ja, de maa ha underskrift paa d og. Eg fatte kje alltid humoren... eg forstaar kje ke de seie paa telefonen fordi de bruge saa mye slang og snakke saa fort. D kan faktisk bli for varmt. Her e og gedigne kakkerlakker. Og de springe fort! (og e nesten blinde, saa d kan henda de springe paa deg naar de egentlig proeve aa roemma!) Og folk e ganske overfladiske, om du ikkje hadde hoert d foer. Aa designa cover og jobba med fotografa, synging paa scene for den saks skyld, e nok ette kvert bare ein jobb, d og. Som alle andre jobba.

Hm, naa hoerres d nesten ut som om eg gaar imot mine gamle ideala om at klisjea e bra... oisann, eg vil jo kje vaer inkonsekvent!! Og Hawaii e fantastisk, livet mitt e litt glamoroest for tiaa (ei jenta maa faa lov aa leva droemmen!) men paa den andre siaa, Hawaii e bare Hawaii!