For ein good følelse!

Mandag, august 1, 2005 at 02:02:

 

Eg slo nettopp Torstein i "amerikaneren..." ÅÅÅÅ d føles så GOOD!!! For ein saftigt herlige følelse å slå han i hans egen stua, i aller siste runde!! Med Kristin og Asbjørn som ivrige medspelare. Torstein gambla, for å sikra seg seieren (over meg), men meldte over evne! D føles herligt! Nå kan eg legga meg og sova godt!:)

Eg lige veldigt godt å vinna!! Eg lige det faktisk utroligt godt.... skremmande godt?! Eg hate å taba.... i ke som helst. Eg prøve å le med, vær ein goe taper, smila te motspillarane... men d svir...

Då eg va liden gjorde eg lite eller ingen ting for å skjula konkurranseinstinktet mitt. Eg blei bare dridsure!! Speling hjemma kunne ofte enda med at eg skjelte ut någen i familien, elle begynte å grina og gjekk opp på rommet mitt. Så sure blei eg.

Når det kom te skolen og karakterer va det heller andre veien. Når eg fekk goe karaktera sang eg det ut sånn at alle i klassen kunne hørra det, (faktisk va d ikkje fysst og fremst fordi alle sku hørra det, men fordi eg seriøst bare blei så vanvittigt glae av å få det godt te...) mens eg heller holdt munn om de karakterane som ikkje va så bra... og håpte ingen spurte og at eg slapp å visa de hjemma.

Eg e nesten glae eg ikkje e goe i ballspel... eg har nok ikkje fått det genet for balltekke, nei... d suge!! All sport som har med ball å gjør, blir eg dessverre klønete i... men det e kanskje greit. For hvis ikkje tror eg at eg ville blitt ein ganske ekstremt konkurrerande fotballspelar som skjelte ut både dommer og medspillere. I stedet blir d å stå på sidelinjå og skriga elle gå fram og tebage foran TV fordi eg e så spente at eg ikkje klare sitta i ro. Men d e greit. Då går d jaffal ikkje ut over någen...

Hm... eg burde kanskje gjør någe meir i forhold te dette konkurranse-"problemet..." mitt...? Hm... men d får venta, for nå nøye eg meg med å gotta meg over seieren i kveld. For det smakte godt!!!:)