Syns DU eg kanskje bør stryga denne?! ... Uff ja, den her e visst faktisk så galen at eg må visst det. Eg har faktisk ikkje någe valg. Eg ska jo i bryllup og kan vel ikkje komma som ein skrukkete vaskeklut?!? Off, men så va d denne strygingå då..... Ska eg virkeligt mega meg t det...?
Skjalet og kjolen finne eg selvfølgeligt ut at eg ska bruga kvelden før bryllupet. Fredag kveld klokkå 23 tar eg på meg kjolen, snart 12 år siden eg kjøpte an (som antyde kor lenge Christina og Magnar har vært gift...) og någen kilo siden. Vil eg i det heila tatt komma oppi an?!? Joda, eg drar og drar og puste godt inn, det går akkurat... litt bulka onna armane, men ke gjør vel det?! I tillegg ser det ut som om eg fylle an ut litt bedre i øvre del enn for 12 å siå.... det e jo kje feil!! Men skjalet ja, det må eg stryga!! Heldigvis... for tri år siå når Christina flytta fra Verdalen, la hu igjen strygebrettet og strygejernet hos meg. Ja, for EG har jo kje sånt?! Eg har vel kje strøke ei skjorta i någen av de 9 årå eg har bodd i denne leiligheten.... vel, bunadskjortå blei vel faktisk strykt, men den leverte eg hjemma hos mor.... og ellers har eg aldri sett någe brug for det... elle, det kan vær at andre har tenkt annerledes... klenå mine har nok vært langt fra rynkefrie....
Jaffal... eg stryge... Eg sette i jernet, og sette det IKKJE oppå strykebrettet med varmen ner (eg har jo lært någe i heimkunnskapen!) Og va d kje någe om å ha et håndkle over det du stryke, elle va d onna? Og å huska å stryga på rangå..? Off, eg vett kje ke slags håndkle eg sku ha brukt, så eg får snu det på rangå. Og så får eg setta i gang. Heisann, dette gjekk jo kjempelett, og så enormt fint det blei!!! Skjalet ser jo ut som om det e nytt!! Og for ein goe følelse! Eg e nesten som ei skikkelige husmor.
Det gjekk nesten for fort og for lett.... kanskje eg ska stryga kjolen og?! Siden d va så lett.... og kanskje eg egentlig burde strøge an uansett?! Me prøve.... dette gjekk jo og lett... men oisann, ke e det... nerover kjolen....? Kaffiflekk?! WHAT?! Ganske store og lange... og ikkje bare ein visstnok... TRI flekka!! Og så har eg ikkje sett det før?!? Og eg ska i bryllup I DAG, reisa om någen få tima!! Off off.... ke ska eg gjør? Eg har vel ikkje så mye valg, eg får vel bare ta an ligavel.... - heldigvis e jaffal skjalet strøkent og fint... Og heldigvis e d sikkert ikkje så mange som lese dette før ETTE bryllupet, sånn at de kan komma t å se rart på meg i festen i dag....
--------------------------------
Eg lære någe nytt alltid. Og at eg ikkje stryge klenå mine, d e virkelig ikkje mor sin feil. Hu har prøvd så godt hu har konne :-)
Då Cathrine bodde hos meg for någen år siden hadde hu det med å klaga litt av og t, over redskap som mangla, ting eg ikkje hadde, meinte hu, på kjøkkenet, og for eksempel når hu sku stryga kler. "Har du kje det heller, Renate?!" pleide hu å sei oppgitt, elle så lo hu når hu såg at eg ikkje alltid fekk t kildesorteringå.... Eg huske fra den tiå at eg ikkje fatta ke hu snakka om... Ikkje kakespade?! Ka så? Har liksom ALLE kakespade i hus? Ikkje boksopptrekkar? Kan du kje improvisera litt?! Og ken e d som stryge klenå sine i 2006? Sist eg huske, då eg jobba på Carlings, va d mote at alle skjorte og sånn sku vær skrukkete!!!
Men av og t, nå seinare, når eg har fått ein gammal boksåpner av Christina, strykejernet hennas står her, eg har fått flotte kakespade i bursdagsgave og det mesta (i følge meg sjøl jaffal) e på stell, så kan eg se tebage og le, og hørra Cathrine sin stemme i håve ennå!
Eg hørre forresten Cathrine sin stemme i håve ganske ofte, og ikkje bare når eg nøyaktig og nøysommeligt sortere avfallet mitt. D e någe med den stemmen i håve mitt... ja, hu e kje den einaste. Eg hørre mor ein del... heldigvis! D e vel ganske vanligt t eldre me blir, å hørra mødrene våres i håve litt oftare enn då me va tenåringa ("husk å ta på deg jakken, d komme sikkert t å begynna å regna!" Og selfølgeligt begynte d å regna!!!) og heldigvis har eg ei veldigt fornuftige mor, så den stemmen har hjolpe meg mange ganger... og d sama har Cathrine sin.
Faktiskt tror eg det e hennas stemme eg hørre mest. Om all slags ting. Alt fra kildesortering te koss det e lurt å tenka når det dukke opp vanskelige problemstillinga. Då lure eg ofte på ke hu ville gjort, elle hørre i håve mitt ke eg tror hu ville sagt. Kanskje d e fordi eg har kjent na så lenge, og kjent na så veldig godt, elle kanskje d e mest fordi hu e så veldigt vise, og forstår så mye og har lært meg så enormt mye om livet? Eg tror det e mest det sista. Det at hu - som Kent sa i bryllupstalen te na - enten e som ein 5-åring elle ei vise 70 år gammale dama - når hu e 5 - då ler eg av na, og d skjer ganske ofte, men når den 70-år gamle damå komme fram, då lytte eg alltid. Då prøve eg alltid å læra. Då kjenne eg igjen visdom, verdt meir enn sølv elle gull, og e glade for at det e den stemmen som dukka opp i håve mitt i dagliglivet.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar